Pędzę przez Zalas, wieś obok Rybnej, tabliczka z nazwą miejscowości zamazana grafiti, stacja radiowa z krakowskiej samoistnie zmienia się na słowacką, z głośników rozbrzmiewa Forever Young grupy Alphaville. Sadzenia dzień drugi.
Przez czternaście lat tańczyłem argentyńskie tango. Kochałem ten taniec. Fascynował mnie od pierwszego kontaktu, stał się czystym zauroczeniem. Z czasem, to zauroczenie minęło, lecz moja miłość do tanga trwała, stawała się dojrzalszą.
Winiarz, na swojej drodze do ostatecznego szczęścia (czytaj: zakorkowanej butelki wina), podjąć musi kilkaset istotnych decyzji, które w mniejszym lub większym stopniu wpłyną na ostateczny kształt i jakość upragnionego produktu.
Wstaje rano, wyglądam przez okno i szok! Samochody, drzewa, w zasadzie cała ulica pokryta białym puchem pierwszego śniegu! Ale skąd? Jakim prawem?
Podobno pustynni Beduini mają takie powiedzenie – “jeżeli coś Ci się przydarzy raz, możesz spać spokojnie, że już nigdy więcej to się nie przydarzy. Jeżeli jednak przydarzy Ci się to po raz wtóry, możesz być pewien, że i po raz trzeci to doświadczysz”.
Na ekranie mojego telefonu wyświetlają się enigmatyczne SMSy, najpierw “6”, potem “14”, wreszcie “21”. Nie, to nie jest suma nieprzerwanych a zarazem zbawiennych sekund podczas których Helenka jak zauroczona wpatruję się w Kotkę Pusię na kanale MiniMini+.
